Krater Haleakala

Hawaje są tym rejonem Stanów Zjednoczonych, który nie tylko różni się poziomem cywilizacji, ale też tworzy całkiem odmienny klimat i kulturę. Tu również w odmiennym, niemalże tropikalnym świecie można znaleźć ciekawostki przyrodnicze, oraz twory wulkaniczne, będące synonimem tego miejsca. Jednym z nich jest krater Haleakala. Nazwa Haleakalā pochodzi od hawajskiego słowa oznaczającego "dom Słońca". Według lokalnej legendy heros Maui uwięził tu Słońce, aby wydłużyć dzień.

Lokalizacja i historia

 Krater Haleakala położony jest na jednej z większych hawajskich wysp Maui. Jak nazwa wskazuje jest to stożek pochodzenia wulkanicznego, który swoją ostatnią erupcję miał w 1790 roku. W chwili obecnej znajduje się w stanie spoczynku. Haleakala jest wulkanem aktywnym, gotowym do erupcji w każdej chwili, ale pomimo to tworzy niezwykły ekosystem, pełen ciekawych gatunków. Ponad dwieście lat spokoju pozwoliło mu na stworzenie w tym miejscu bogatego świata przyrody. Sam stożek ma kształt, będący efektem setek tysięcy lat działania przyrody. Nie tylko erupcje, ale również erozja w wyniku ostrych hawajskich wiatrów i deszczu spowodowała, że jest on taki jak obecnie. Na uwagę zasługuje sam krater. Jest on ogromny i mierzy 34 km w obwodzie. Jego powierzchnia jest porównywalna z powierzchnią wyspy Manhattan. Imponująca jest też głębokość krateru, która wynosi 600m. Haleakala ze swoją wysokością 3055m npm jest największym drzemiącym wulkanem na świecie.

Wnętrze krateru

Haleakala nie wybuchał już ponad 240 lat. Oznacza to, że wnętrze kaldery mogło zasklepić się i zapewnić miejsce do rozwoju ciekawego ekosystemu. Wulkaniczne pozostałości, w postaci głazów, nawet 300-metrowych stożków popiołowych i bomb wulkanicznych pokrywają dno kaldery. Niezwykłym widowiskiem są oglądane z wnętrza wulkanu wschody i zachody słońca. Jest tu także ciekawy twór przyrodniczy, jakim jest Lasek Hosmer. Rosną w nim egzotyczne drzewa sprowadzane z Australii, Japonii i Ameryki Północnej, jak cedry himalajskie, cyprysy, eukaliptusy, sosny, świerki, jodły. Na samym szczycie Haleakala rośnie kilka gatunków flory wysokogórskiej, z której prawdziwym unikatem jest roślina z rodziny ostów wysokogórskich o rycerskiej nazwie – Silversword. Jej ulubionym miejscem jest wnętrze krateru. Poza tymi okazami powierzchnia w środku kaldery przypomina krajobraz księżycowy, przecinany nitką turystycznego szlaku o długości 24 km, często spowity w chmury. Ważne są też zmiany temperatury, które w nocy mogą spadać nawet poniżej zera stopni, co jest nietypowe dla hawajskiego klimatu.

Park Narodowy Haleakala

Teren wulkanu jest tak ważny dla miejscowej ludności, że objęto go ochroną parku narodowego. Składają się na niego dwa obszary: sam wulkan, powszechnie dostępny dla zdeterminowanych turystów, oraz Kīpahulu, teren ścisłego rezerwatu. W tym drugim można się poruszać jedynie ściśle wyznaczoną wąską ścieżką. Wyjątkową atrakcją rezerwatu są naturalne kąpieliska na rzece Palikea oraz wodospady Waimoku. Z kąpielisk mogą swobodnie korzystać turyści. Sam park ma powierzchnię 118 km², z czego 100 km² to obszar przyrody nienaruszonej przez człowieka. Początkowo był on częścią Parku Narodowego Wulkany Hawai, a oddzielony został w 1961 roku.  Obie części parku odwiedza 1,450,000 turystów rocznie.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies